Geschiedenis van de oudheid of ook wel oude geschiedenis is de tak van de geschiedeniswetenschap die zich bezighoudt met de oudheid. Degenen die dit vakgebied bestuderen worden "oudhistorici"[1] genoemd. De oudhistoricus, die vanuit zijn functie moet samenwerken met archeologen, antropologen en specialisten in oude talen (Oudgrieks, Latijn, Hebreeuws, Egyptisch, Akkadisch etc.), gebruikt bij zijn onderzoek niet dezelfde hulpwetenschappen als de historicus die de moderne geschiedenis bestudeert.
- ↑ De spelling "oud-historici" is onjuist: dit zou slaan op een ex-geschiedkundige. De fout is populair gemaakt door een onvolkomenheid van de 1995-versie van het Groene Boekje.